video documentation of the installation
​

Η εγκατάσταση εντάσσεται σε μία τριλογία έργων της Έλλης Χρυσίδου με θέμα την απώλεια. Μια απώλεια που τα τελευταία χρόνια, με τις απανωτές κρίσεις που διαμορφώνουν τη σύγχρονη πραγματικότητα, βιώνουμε πολλαπλά όλοι, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, συνειδητά ή ασυνείδητα, ατομικά και συλλογικά. Το κομμάτι αυτό της τριλογίας αναφέρεται στην απώλεια της κοινότητας.
Η αρχετυπική ομάδα του Χριστού και των Μαθητών του ιδωμένη στον Τελευταίο Δείπνο, παλιότερα από τη ματιά του Leonardo da Vinci και αργότερα του Andy Warhol, σε διαφορετικό κάθε φορά πλαίσιο (Μιλάνο-15ος αιώνας, Νέα Υόρκη-δεκαετία του '80) και με διαφορετικές κάθε φορά αναφορές, μεταφέρεται τώρα από την Έλλη Χρυσίδου στο Ιμαρέτ της Καβάλας, έναν τόπο πολλαπλών ταυτοτήτων και συμφραζόμενων. Η εικόνα κατακερματίζεται, βάφεται κόκκινη, και εμπλουτίζεται με διάσπαρτες λεπτομέρειες μυθικών πλασμάτων από την εικονογραφία του Ντύρερ και των Αλχημιστών. Η ομάδα σπάει, οι δώδεκα μαθητές χωρίζονται σε τέσσερα γκρουπ των τριών, τη θέση του Χριστού παίρνει μια ηλεκτρική καρέκλα. Ο κεντρικός ήρωας απουσιάζει, το μήνυμά του προς τους μαθητές του να συνεχίσουν το έργο του απευθύνεται προς την αντίθετη κατεύθυνση, τα βλέμματα και οι χειρονομίες πέφτουν στο κενό, οι θρησκευτικοί συσχετισμοί χάνονται. Τη θέση τους παίρνει μια ολομέλεια λευκών πιάτων πάνω σε ένα στρώμα χοντρό αλάτι στο πάτωμα. Μια συνεύρεση ατομικών προσφορών και συλλογικών πρακτικών από τη βάση. Τα κύρια συστατικά προσδιορισμού και μετασχηματισμού της κοινότητας στο χώρο και το χρόνο. Όταν βρίσκονται σε ισορροπία υποστηρίζουν τη ζωή της κοινότητας. Όταν όχι, την απορρυθμίζουν. 
Η ηλεκτρική καρέκλα αναμεταδίδει την ιστορία του Αφροαμερικανού George Stinney που το 1944, σε ηλικία δεκατεσσάρων ετών, καταδικάστηκε άδικα σε θάνατο, χωρίς κανένα ενοχοποιητικό στοιχείο εναντίον του. Το 2014, 70 χρόνια μετά, η μνήμη του George Stinney αποκαταστάθηκε από το δικαστήριο της Νότιας Καρολίνας που τον  είχε καταδικάσει, αφού μια ομάδα ακτιβιστών ανακίνησε το θέμα. Είναι ικανή μία τέτοια δυνατή, συμβολική αλλά τελικά μεμονωμένη πράξη να αποκαταστήσει τα τραύματα μιας κοινότητας που έρχεται επανειλημμένα αντιμέτωπη με τον εαυτό της μέσα από παρόμοια περιστατικά; 
Το κόκκινο χρώμα που κυριαρχεί στην εγκατάσταση και της δίνει τον τίτλο της —χαρακτηριστικό της Έλλης Χρυσίδου σε όλη τη δουλειά της— λειτουργεί ως δηλωτικό μιας κατάστασης εκτάκτου ανάγκης αλλά και μιας ζωογόνου ενέργειας. Μιας έκτακτης ανάγκης που δημιουργείται από την απώλεια της κοινότητας όταν αυτή τείνει να γίνει κλειστό σύστημα, και μιας ζωογόνου ενέργειας που εντοπίζεται στην καρδιά της έννοιας της κοινότητας ως μιας κατάστασης δυναμικής, που τελεί πάντα υπό διαμόρφωση επαναπροσδιορίζοντας διαρκώς την ταυτότητά της και τις σταθερές που η ίδια δημιουργεί. Που αν παγιωθεί θα ακυρώσει την ουσία της ως συστήματος που βασίζεται στην αλληλεγγύη και τη συμπερίληψη και τελικά θα χάσει τον προσανατολισμό της. Θα κατακερματιστεί, θα αυτοκαταστραφεί στην ηλεκτρική καρέκλα που η ίδια θα έχει φτιάξει για τον εαυτό της. 

Λυδία Χατζηιακώβου

The installation is part of a trilogy of works by Elli Chrysidou on the theme of loss. A loss that in recent years, with the repeated crises that shape contemporary reality, we all experience in multiple ways, in one way or another, consciously or unconsciously, individually and collectively. This part of the trilogy refers to the loss of community.
The archetypal group of Christ and his Disciples seen in The Last Supper, formerly from the perspective of Leonardo da Vinci and later Andy Warhol, in a different context each time (Milan-15th century, New York-decade of the 1980s) and with different references each time, is now transported by Elli Chrysidou to the Imaret of Kavala, a place of multiple identities and contexts. The image is fragmented, painted red, and enriched with scattered details of mythical creatures from the iconography of Dürer and the Alchemists. The group breaks up, the twelve students are divided into four groups of three, and an electric chair takes the place of Christ. The central hero is absent, his message to his students to continue his work is directed in the opposite direction, looks and gestures fall on deaf ears, religious associations are lost. Their place is taken by a plenitude of white plates on a layer of coarse salt on the floor. A confluence of individual offerings and collective practices from the grassroots. The main ingredients defining and transforming community in space and time. When in balance they support the life of the community. When not, they deregulate it.
The electric chair relays the story of African American George Stinney who in 1944, at the age of fourteen, was wrongfully sentenced to death without any incriminating evidence against him. In 2014, 70 years later, George Stinney's memory was restored by the South Carolina court that had convicted him after a group of activists stirred up the issue. Is such a powerful, symbolic but ultimately isolated act capable of repairing the wounds of a community that repeatedly confronts itself through similar incidents?
The red colour that dominates the installation and gives it its title - a characteristic of Elli Chrysidou's work throughout - functions as an indicator of both a state of emergency and a life-giving energy. An emergency created by the loss of community when it tends to become a closed system, and a life-giving energy located at the heart of the concept of community as a dynamic state, always in a state of formation, constantly redefining its identity and the constants it creates. Which, if consolidated, will invalidate its essence as a system based on solidarity and inclusion and will eventually lose its orientation. It will fragment, it will self-destruct in the electric chair it has made for itself.​

​Lydia Hadziakavou

“RED OF LOSS”
Installation:
Elli Chrysidou
22 JULY 2022 - 3 AUGUST 2022​
Meshjid of Imaret
Kavala, Greece

curator:  Christos Savvidis
text: Lydia Hadziakavou
Sound Environment: Giorgos Klountzos
Podcast narrator: Tellos Philis
Narration Transcript: a synopsis of press articles
Image editing: George Papalexandrou
Printing: Colour Consulting Group - Granis Bros.