​The exhibition "Mémoires fragmentées en rouge" (Fragmented memories in red) is the third chapter of Elli Chrysidou's trilogy on loss.

L'exposition "Mémoires fragmentées en rouge" est le troisième chapitre de la trilogie sur la perte d'Elli Chrysidou. Les deux premiers chapitres, déjà présentés à Kavala et à Thessalonique, se concentrent sur la perte de la communauté et la perte de la politique, tandis que la troisième partie explore la perte des êtres chers.
En parcourant l'exposition, nous marchons parmi les souvenirs de la vie familiale de l'artiste, tels qu'elle se les remémore grâce à la médiation d'instantanés et d'objets qui portent ces souvenirs. Les personnes et les objets sont traités comme des représentations non pas d'eux-mêmes, mais des souvenirs qu'ils portent. De même que pour Roland Barthes le sujet photographié devient un objet, un fantôme (Camera Lucida, 1980). René Magritte, lui, pensait que l'image d'un objet n'est pas l'objet lui-même mais la représentation de quelque chose d'autre. De même pour Elli Chrysidou les portraits et les natures mortes ne sont pas ce qu'elle peint. Ce qu'elle peint, ce sont les moments qui se cachent derrière eux et les relations qui ont façonné ces moments. Mais dans ce cas, que voyons-nous, nous les spectateurs, qui ne connaissons pas l'histoire de chaque objet, de chaque moment ? Peut-être que cela n'a pas beaucoup d'importance, car après tout, ce que nous voyons n'est pas ce que nous voyons - une pipe, un jouet, une montre, une paire de lunettes de soleil.
L'artiste nous donne la liberté de lier nos propres souvenirs à ces objets et souvenirs, dans une perspective de création de sens rétrospectif. Ainsi, lorsque nous parcourons l'exposition, un changement s'opère, comme par magie : nous ne parcourons pas seulement les souvenirs fragmentés de la vie de famille d'un autre, mais la nôtre.

​Lydia Chatziiakovou
The exhibition "Mémoires fragmentées en rouge" (Fragmented memories in red) is the third chapter of Elli Chrysidou's trilogy on loss. The first two chapters, previously exhibited in Kavala and Thessaloniki, Greece, focus on the loss of community and the loss of politics, while this third part explores the loss of our loved ones. 
Walking through the exhibition, we walk through the artist's memories of her family life, as she remembers it thanks to the mediation of photographs and objects that carry those memories. Both people and objects are treated as representations, not of themselves but of the memories embedded in them. For Roland Barthes, the photographed subject is transformed into an object, a spectre, while he as observer becomes animated when confronted with a photo that triggers something in him (Camera Lucida, 1980). For René Magritte, an image of an object is nothing but a representation of the object itself. for Elli Chrysidou the portraits and still lives are not what she is drawing. What she is drawing is the moments behind them and the relationships that shaped those moments. But then, what are we, the viewers, supposed to see, since we don't know the story behind each object, each moment? Maybe it does not matter, since anyway what we see is not what we see - a pipe, a toy, a watch, a pair of sunglasses. The artist gives us the freedom to attach to these objects and snapshots our own memories, in a sort of retrospective signification. Then, while walking through the exhibition, a magic transportation occurs: we are not walking only through another's fragmented memories of family life, but also through our own and others' walking around us. 

Lydia Chatziiakovou
Η έκθεση "Mémoires fragmentées en rouge" (Fragmented memories in red) είναι το τρίτο κεφάλαιο της τριλογίας για την απώλεια της Έλλης Χρυσίδου. Τα δύο πρώτα κεφάλαια, που έχουν ήδη παρουσιαστεί στην Καβάλα και στη Θεσσαλονίκη, επικεντρώνονται στην απώλεια της κοινότητας και στην απώλεια της πολιτικής, ενώ το τρίτο μέρος διερευνά την απώλεια των αγαπημένων μας προσώπων.
Περπατώντας στην έκθεση, περπατάμε ανάμεσα στις αναμνήσεις της εικαστικού από την οικογενειακή της ζωή, όπως τη θυμάται χάρη στη διαμεσολάβηση φωτογραφιών και αντικειμένων που κουβαλούν αυτές τις αναμνήσεις. Τόσο οι άνθρωποι όσο και τα αντικείμενα αντιμετωπίζονται ως αναπαραστάσεις όχι των ίδιων, αλλά των αναμνήσεων που φέρουν. Για τον Roland Barthes, το φωτογραφημένο υποκείμενο μετατρέπεται σε αντικείμενο, σε φάντασμα, ενώ σε μια αντίστροφη διαδικασία, ο ίδιος ως παρατηρητής ζωντανεύει όταν έρχεται αντιμέτωπος με μια φωτογραφία που πυροδοτεί κάτι μέσα του (Camera Lucida, 1980). Για τον René Magritte, η εικόνα ενός αντικειμένου δεν είναι παρά μια αναπαράσταση του αντικειμένου. Αντίστοιχα, για την Έλλη Χρυσίδου τα πορτρέτα και οι νεκρές φύσεις δεν είναι αυτό που ζωγραφίζει, αλλά οι στιγμές πίσω από αυτά και οι σχέσεις που διαμόρφωσαν αυτές τις στιγμές. Σ'αυτήν την περίπτωση όμως, τι βλέπουμε εμείς, οι θεατές, που δεν γνωρίζουμε την ιστορία πίσω από το κάθε αντικείμενο, την κάθε στιγμή; Ίσως να μην έχει και πολύ σημασία, εφόσον εξάλλου αυτό που βλέπουμε δεν είναι αυτό που βλέπουμε - μία πίπα, ένα παιχνίδι, ένα ρολόι, ένα ζευγάρι γυαλιά ηλίου. Η καλλιτέχνις μας δίνει την ελευθερία να προσαρτήσουμε σε αυτά τα αντικείμενα και τα στιγμιότυπα τις δικές μας αναμνήσεις, σε ένα είδος αναδρομικής νοηματοδότησης. Καθώς λοιπόν περπατάμε στην έκθεση, συντελείται μια μαγική μετατόπιση: δεν περιδιαβαίνουμε στις αποσπασματικές αναμνήσεις της οικογενειακής ζωής ενός άλλου μόνο, αλλά και της δικής μας και όσων περπατάνε μαζί μας. 

Λυδία Χατζηιακώβου

"La boîte à mémoires"

"La boîte à mémoires"
[5 dessins print, 1 dessin repeint] 20 exemplaires numérotés. pour l'exposition
*Mémoires fragmentées en rouge",
Galerie Depardieu
Nice,
​France
​Thursday 27 June 2024 from 4pm to 9pm
Texte: L. Chalziiakovou
Curateurs: C. Savvidis, T. Vrahopoulos
Conception graphique: G. Papalexandrou
​"La boîte à mémoires"
[5 dessins print, 1 dessin repeint]
20 exemplaires numérotés.
pour l'exposition

​see below​